1. A Última cea de Leonardo da Vinci.
Pintura mural (fresco) realizada entre 1495 e 1497 no refectorio da Igrexa de Santa Maria delle Grazie (Milán).
Pertence ao renacemento italiano, un estilo, que abarca o quattrocento (século XIV) e o cinquecento (principios do XVI), no que destacan as innovacións no campo da perspectiva (os artistas son capaces de recrear a sensación de profundidade) e a inspiración na antigüidade clásica (antropocentrismo, proporcións, beleza, equilibrio).
2. O Nacemento de Venus de Sandro Botticelli.
Realizado en témpera sobre lienzo entre 1482- 1484 en Florencia.
Trátase dunha obra pictórica representativa do Renacimiento italiano, concretamente do período del Quatrocentto (século XIV) no que destacan as innovacións no campo da perspectiva (os artistas son capaces de recrear a sensación de profundidade) e a inspiración na antigüidade clásica (antropocentrismo, proporcións, beleza, equilibrio).
3. Lección de Anatomía del Dr. Nicolaes Tulp de Rembrandt.
Pintado en 1632 en Mauritshuis de La Haya (Países Bajos), trátase dunha pintura ao óleo sobre lienzo.
Pertence ao século de ouro neerlandés mostra moitas das características do Barroco europeo, pero carece na súa maior parte da idealización e o amor polo esplendor típicos de gran parte do arte barroco. A maior parte das obras reflexa a tradición de detallado realismo herdado da pintura flamenca primitiva.
4. Retrato de Enrique VIII de Inglaterra de Hans Holbein, o xoven.
Datado no 1537 en Inglaterra, é un cadro en lienzo con bastidor.
Pertence ao Renacimiento, nos seus retratos, fortemente lineais e de os que éste é un excepcional exemplo, os elementos dos que se serve Holbein para determinar a personalidade do retratado son, esencialmente, a postura e as mans. Neste caso, a frontalidade, o distanciamiento e o hieratismo cos que aparece revestido o rei son sintomáticos da personalidade do monarca.
5. A Xoven da Perla de Johannes Vermeer.
Non se sabe moi ben a súa cronoloxía pero se estima que foi no século XVII en Holanda.
Pertence ao século de ouro neerlandés mostra moitas das características do Barroco europeo, pero carece na súa maior parte da idealización e o amor polo esplendor típicos de gran parte do arte barroco. A maior parte das obras reflexa a tradición de detallado realismo herdado da pintura flamenca primitiva.
6. A Balsa de la Medusa de Theodore Gericault.
Realizada entre 1818 e 1819 en Francia, trátase dun óleo sobre lienzo.
Foi o cadro insignia do movemento romántico francés, polo seu ton apaisoado e tétrico, co home desconocido como protagonista absoluto da historia. Caracterízase por unha pincelada solta e uns contornos imprecisos.
7. A Morte de Marat de Jacques-Louis David.
Data do ano 1793 e foi pintado en Francia. É un óleo sobre lienzo.
É unha pintura de estilo neoclásico e unha das imáxenes máis famosas da Revolución francesa. Esta obra de David caracterizase formalmente polo disgusto ante o ornamento innecesario e o deseo de simplicidade, claridade e gravedade. O artista creou unha figura puramente ideal empleando soamente o material que le permitía realizar a súa idea.
8. A Creación de Adán de Miguel Ángel.
É un fresco no teito da Capilla Sixtina (Roma, Italia), pintado a redor do ano 1511.
Pertence ao Renacimento italiano, o artista do Renacimento comenza a librarse das vinculacións. Agora o arte céntrase no home e se inspira na filosofía, mitoloxía e no arte clásico.
9. O Fillo do Home de René Magritte.
É unha pintura de 1964 realizada en Bélgica, trátase dun óleo sobre lienzo.
Se coñece como unha das pezas surrealistas máis reconocidas da historia. Ao igual que coa maioría das pinturas surrealistas, O fillo do Home só se entende realmente como un traballo no seu propio derecho. Tiña a intención de alentar aos seus partidarios a considerar máis de cerca a realidade que se establece ao redor de ellos, e non só aceptar as cousas tal e como parecen ser.
10. Composicion de Piet Mondrian.
Realizada en 1921 en Holanda, é un óleo sobre lienzo.
Piet Mondrian é máximo representante do neoplasticismo holandés. Tende sempre á máxima redución dos elementos integrantes da obra artística e converte as líneas verticais e horizontais, así como os tres colores elementais (amarelo, azul e vermello) na base de toda a súa gramática formal. Caracterízase, en definitiva, pola elementalidade, racionalidade e funcionalidade das formas.
11. Autorretrato dedicado al Dr. Eloesser de Frida Kalho.
Trátase dun óleo sobre fibra dura realizado en México en 1940.
Pertence ao Neoimpresionismo no cadro pódese admirar a vexetación exuberante de corte tropical, na que destacan os cactus mexicanos e as plantas mexicanas.
12. Retrato de Dora Maar de Picasso.
Trátase dun óleo sobre táboa pintado en 1937 en España.
É un cuadro dunha beieza misteriosa, dun estilo inconfundible que aúna o expresionismo inherente á obra de Picasso coa súa característica deformación cubista. O retrato reflexa unha figura femenina de mans afiladas, unha obra chea de cor cargada de gran primitivismo, donde o uso do dobre perfil do rostro propón unha representación simultánea; ademáis, a tensión da obra ve se lixeramente aumentada polo diferente uso da cor nos ollos da figura retratada.
13. O Grito de Munch.
Realizado en 1893 en Noruega con técnica mixta de óleo y pastel sobre cartón.
As formas retórcense e as cores son completamente arbitrarias, tan só intentan expresar o sentimento do autor e non unha verdade racional. Este rasgo é o que incluie a Munch na senda doutros pintores de simbolismo visionario e expresivo nunha tendencia intemporal denominada Expresionismo.
14. Autorretrato coa orella cortada de Van Gogh.
Pintado en 1998 en Arles (Francia) é un óleo sobre lienzo.
Van Gogh non intentaba reproducir as cores realistas senon que utilizaba a cor para crear estados de ánimos. Respecto á técnica, apenas se aprecia evolución respecto a cadros anteriores - a Habitación de Van Gogh por exemplo - continuando co empleo dese toque de pincel característico, corto, cheo de óleo, pudéndose apreciar a simple vista.
15. Marilyn Monroe de Andy Warhol.
Esta serigrafía sobre lienzo data do ano 1964, e foi realizada en Nueva York.
As creacións do pop art parodiaban, adoptaban e capitalizaban os símbolos do consumismo, o éxito e a fama, así como a cultura de masas. Un dos cadros máis coñecidos de Warhol é a reprodución de múltiples imaxes da fotografía de Marilyn Monroe -sex-symbol e inalcanzable deusa do cine-, coloreada sen atención ao detalle e con tons planos e extremados. Esta obra encádrase nunha serie de litografías que creou a principios dos anos sesenta. Todos eles son símbolos da sociedade de consumo sen significado, non esconden ningún sentido oculto como tampouco hai denuncia. Warhol só reflectía a aparencia das cousas, non xulgaba, non opinaba, non tiña nada que dicir.
16. Gabrielle d'Estrées et une de ses soeurs.
Realizado en 1594 non se sabe en dónde e é un óleo sobre táboa.
Pintura de moi dificil interpretación tanto no que a iconografía refírese como en autoría. Crese que o artista que pintou esta obra viviu durante a época de Enrique IV e que se inspirou na Dama do baño de François Clouet para a súa realización. O cadro, coñeceuse tradicionalmente como o dobre retrato de Gabrielle d´Estrées e a súa irmá, con todo trátase tamén dunha especulación, xa que non sabemos de certo quen son as mulleres representadas en postura tan ambigua.
17. Virxen en Maxestad, Ánxeles e Santos de Cimabue.
Foi realizada en temple sobre madeira de forma puntiaguda e fondo de ouro. Foi pintado entre 1285 e 1286; outras fontes indican como data cara a 1280.
Pertence ao arte Gótico e conserva os elementos compositivos simétricos e a iconografía dos modelos bizantinos, pero busca á vez unha terceira dimensión, que obteñen coa perspectiva que dá ao trono. Tamén intenta romper co hieratismo dando un carácter máis humano ás figuras, que se manifesta na expresividade dos rostros.
18. Salomé coa Cabeza de Juan o Bautista de Caravaggio.
Realizado en 1607 en Italia, é unha pintura ao óleo.
O cadro mostra a Juan o Bautista tras ser decapitado, algo moi común na pintura barroca italiana.
19. Olympia de Manet.
Realizado coa técnica de pintura ao aceite no ano 1863 en París (Francia).
Pertenece ao Impresionismo Manet traduce ante todo pictóricamente a frialdad e o prosaísmo dun tema moi contemporáneo.
20. A Liberdade Guiando ao Pobo de Delecroix.
Pintura ao aceite pintada en 1830 en París (Francia) durante a 2ª Revolución Francesa.
Entra no período do Romanticismo pódense apreciar nel moitas das características desta pintura e da obra de Delacroix: dramatismo e paixón, contrastes violentos, temas inspirados nas revolucións do XIX, a representación de acontecementos históricos...
21. Retrato da Periodista Sylvia Von Harden de Otto Dix.
Trátase dun óleo sobre lienzo en 1926 en Berlín.
Estamos ante un artista de difícil clasificación que, aínda que sempre se lle adscribió dentro do grupo dos pintores alemáns expresionistas, tocou diferentes estilos. Desde o expresionismo ata o dadaísmo, pasando polo cubismo e a corrente chamada Nova Objetividad (Neue Sachlichkeit), da que é unha das súas principais figuras. As obras creadas por Dix na década de 1920 marcaron profundamente a imaxe que se conserva desta época. Neste periodo, Dix non se interesa máis que por "o home" e busca sistemáticamente as personalidades que son representativas do seu tempo.
22. O Beso de Klimt.
Obra na que utiliza as técnicas de pan de ouro e pintura ao aceite en óleo sobre lienzo. Realizado entre 1907-08 en Austria.
Pódese encuadrar no Simbolismo e no Modernismo. Nestas obras soubo combinar o realismo do retrato cun decorativismo extremo nos fondos e os vestidos, nos que predominan os tons amarelos e dourados e os motivos inspirados nas ás de bolboreta ou as colas de pavo real. Destacan, entre outras moitas obras, O bico, Salomé e Judith I, imbuídas todas elas dunha sensualidad palpable.
23. La Mariée de Chagall.
Trátase dunha obra de óleo en lienzo realizada no ano 1950 con localización desconocida.
Pertence ao Impresionismo. O tema da voda é outro dos temas principais da pintura, e tamén un dos elementos favoritos dos artistas europeos do século XX, isto inclúe animais tocando instrumentos musicais, unha característica que se atopa tamén noutros cadros de Chagall. Hai un home que se cierne sobre a cabeza da noiva, aparentemente normal, coma se aseguraría que o veo é perfecto para ela. A igrexa atópase no fondo, case como unha ocorrencia tardía.
24. As Meninas de Velázquez.
Pintura ao aceite realizada en España durante o ano 1656.
Cabo interpretar este cadro no contexto específico do ilusionismo barroco: ao suprimir o que é esencial, Velázquez mostra que todo é ilusión, que tan falso é o pintor que nos mira, como o grupo que interrompe o seu traballo, como o espello ou a porta que multiplican os espazos, como as figuras que se reflicten, como o propio espectador, cuxa imaxe non reflectir en ningún sitio. Móstranos un acontecemento extraordinario e sen precedentes: nunca se representaron xuntos un monarca vivo e un pintor en plena actividade.
25. Xirasois de Van Gogh
Óleo sobre lienzo, pintado en 1888 en Arles (Francia).
A influencia dos impresionistas fixo que se transformase a forma que Van Gogh utilizaba a cor. Foi así como entón comezou a experimentar con cores brillantes e non mesturados.
